Studia zaoczne i praca - czy da się je pogodzić?

Cześć! Ostatnio wiele czasu zajęło mi planowanie swojego czasu. Wspominałam ostatnio, że muszę w końcu coś z tym zrobić. Praca w tygodniu a w weekendy uczelnia - niektórzy mówią mi, że dużo na siebie biorę. Czy ja wiem? Zawsze stawiałam sobie wysoko poprzeczkę, lubię wyzwania.

Byłam na studiach dziennych i wiecie co? Średnio mi się podobało. Nie jestem typem imprezowicza, który od wyczekuje od weekendu do weekendu. Zauważyłam, że lubię zdobywać wiedzę i się kształcić. Pewnie pomyślicie sobie - ale sztywniara - ale nie uważam siebie za taką osobę. W sumie też jeszcze nie słyszałam, żeby ktoś się wypowiadał w ten sposób na mój temat, a słyszałam już przeróżne fikcyjne rzeczy!

Czemu wybrałam jednak studia zaoczne a nie dzienne?
Ponieważ mam możliwość pracy w tygodniu, na pełnym etacie. Mam możliwość zdobycia jakiegokolwiek doświadczenia, które jest jako pierwsze wymagane u pracodawców i nie mówię tutaj o staniu za ladą w barze wieczorami, bo w dzień przykładowo są zajęcia, jeżeli chodzi o studia dzienne. Szukałam pracy bardzo długo, ponieważ najpierw zwracali uwagę na to, czy mam jakieś doświadczenie w pracy, a dopiero potem na wykształcenie. Nie pracuję w sklepie, a w biurze, jestem z tego bardzo zadowolona. Poza tym uważam, że po takim tygodniu pracy, nauka jest odskocznią, czymś innym, czymś czym nie zajmuję się na co dzień, więc także mam lekkie "urozmaicenie". Tym lepiej i łatwiej mi zasiąść do nauki i poważnie się pouczyć, a nie gapić w sufit, haha! I wiecie co jest najśmieszniejsze? Słyszałam opinie o studiach zaocznych, że tam wcale nie trzeba się uczyć, że jest łatwo, że to wcale nie są studia. Ha ha! Uwierzcie, ale więcej czasu poświęcam na naukę na studiach zaocznych niż dziennych. 

Jednak na dłuższą metę, taki tryb życia może być wykańczający. Może opowiem Wam jak to wygląda u mnie.
Do pracy mam na godzinę 7. Wstaję o 5:30 żeby mieć czas na poranną toaletę, spokojne śniadanie i wybranie ubioru. Wychodzę około 6:45 z domu, ponieważ obecnie mam blisko do pracy i jestem tam do 15:00. Wracam, jem obiad, chwilę staram się odpocząć - sprawdzam co działo się w "wielkim świecie", czyli wszystkie social media oraz bloga. Potem przeważnie staram się zająć czymś pożytecznym. Jeżeli mam coś zrobić na zajęcia na weekend, to zabieram się za to od razu. Chodzę spać o 21:00. Dobra, leżę i staram się zasnąć, ale niekiedy jestem tak zmęczona, że zasypiam już o 20. Zwłaszcza ostatnio, chodziłam na krótką drzemkę od razu po pracy i budziłam się po 19 - dopiero wtedy jadłam obiad. Ale to dlatego, że nie robiłam nic w porę, większość rzeczy poodkładałam na tak zwane "potem" no i mam efekty. Sam blog zabiera dużo czasu. Blogowanie to nie tylko pisanie postów i oczekiwanie na cud. Sami wiecie, jak wiele trzeba się napracować. Moi znajomi nie wiedzą o tym, często nie rozumieją tego, że mogę nie mieć na coś siły ani ochoty. 

Czy jest na to jakiś złoty środek? 

Nie mam pojęcia czy złoty, ale na pewno da się trochę zminimalizować efekty uboczne w postaci zmęczenia, chaosu w głowie, zalegania spraw i innych.

ORGANIZACJA

Trzeba mieć na prawdę dużo siły i samozaparcia. Warto dobrze rozplanować swój czas, cały swój tydzień, pamiętając że doba ma tylko 24 godziny a tydzień 7 dni. Nie ma opcji, żeby gdzieś nagle wynaleźć dodatkowe godziny, a sen jest bardzo ważny. Przecież potrzebujemy regeneracji, ja już bardzo dobrze rozumiem, jak dużo się traci, gdy się nie dosypia.

KALENDARZ / PLANNER / NOTES

Ja mam kilka. Nie myślcie, że zgłupiałam, ale mam kalendarz na ścianie, gdzie mam zaznaczone tygodnie, w które mam studia. Mam kalendarz, który noszę w torebce i ON JEST NAJWAŻNIEJSZY! Bez niego nie wiedziałabym co się kiedy dzieje. Tam mam zapisane listy, ważne kartki, wydarzenia, daty - to mój skarb. Oprócz tego mam  średni kalendarz na biurku, w którym mam ogólnie zapisane co się którego dnia dzieje. Do tego obok pierwszego, wiszącego kalendarza wisi mój plan zajęć, który momentami mnie dołuje, ale no trudno, oby w następnym semestrze był lepszy! Egzamin, sesja, ważne spotkanie, kawa z przyjaciółką, wypad do kina, spotkanie z szefem, dzień wolny? Wszystko czarno na białym zapisane i pewne w 100%!

USTALENIE PRIORYTETÓW

Czyli to co ważniejsze to teraz, to co ważne to za chwilę, to co ważne ale nie aż tak żeby się paliło, to na potem, a pierdoły oddelegowuję bliskim. 

JESTEM ELASTYCZNA

Czyli nie wolno sztywno trzymać się swoich planów. Nie jesteśmy w stanie zaplanować całego dnia, a co dopiero tygodnia, godzina w godzinę. Zawsze musimy mieć trochę czasu w zanadrzu, bo nie wiemy co może się wydarzyć. Przypadki chodzą po ludziach, a nie po lesie - ostatnio usłyszałam od kogoś na studiach. Śmieszne, ale trafne określenie. Trzeba być elastycznym, przygotowanym na wszystko, że nagle trzeba będzie porzucić swoje plany i zająć się czymś pilniejszym.

TRZEBA ZNALEŹĆ I MIEĆ WOLNY CZAS DLA SIEBIE!

Tego chyba najbardziej mi brakuje. Nie potrafię pożytecznie wykorzystać swojego wolnego czasu. Dlatego kiedy tylko dam radę, będę buszować po przeróżnych poradnikach, czy to w Internecie czy w książkach, aby znaleźć coś odpowiedniego, co mnie zmotywuje, może natchnie? Mam wolny czas, ale albo go prześpię, albo przesiedzę na bzdurach. A mam przecież jeszcze tyle do zrobienia! I potem płacz, że nie zdążę... I siedzenie po nocach... No wiecie - błędne koło. 

WALCZ ZE STRESEM

Stres trzeba zwalczać - to jest pewne. Można znaleźć przeróżne rzeczy bądź czynności, które rozładują w nas napięcie po całym dniu, choćby ćwiczenia fizyczne, kolorowanki słynne ostatnimi czasy, albo po prostu ludzie, którzy są bezinteresownie przy nas. Każdy ma na to swój sposób :)

SYSTEMATYCZNOŚĆ - ZRÓB Z TEGO NAWYK

Zawsze powtarzam to sobie w głowie - co mam zrobić dziś, robię dziś. Ten punkt łączy się trochę z punktem nr 3 o priorytetach. Muszę w końcu o wszystkim pamiętać.

OPARCIE W BLISKICH

Uważam także, że dobrze mieć osobę (lub kilka), która prowadzi podobny tryb życia. Zawsze można się wygadać, porozmawiać i ponarzekać, a w wolnych chwilach się spotkać. Nie zawsze jest tak, że każda osoba zrozumie, że nie masz ochoty ani siły wychodzić z domu.

DAJ SOBIE CZAS - PRZYZWYCZAISZ SIĘ

Na początku zawsze jest panika i wielkie słowa "nie dam rady". Ale to tylko kwestia przyzwyczajenia do nowej sytuacji. Jak się wkręcimy już w ten wir obowiązków, przestanie nas wszystko przytłaczać. Nasz organizm nie lubi zmian. Musi się do nich przyzwyczaić. Wtedy dla niego będzie to codzienność, zwykła czynność, która nie będzie obarczona aż takim stresem, zmęczeniem.

A Wy studiujecie dziennie czy zaocznie? Co myślicie o takim trybie życia?