Dlaczego warto mieć bloga? Kilka przemyśleń

Zarówno jak dziwny wydaje mi się tytuł tego wpisu, tak samo dziwnie się czuję, pisząc go teraz. Nie będzie to wpis, który będzie opisywał co robię na co dzień, co lubię jeść czy pić, jak spędzam wolny czas czy gdzie pracuję. Pewnie się nie domyślacie, czemu, po co i skąd taki pomysł.

Jutro są moje urodziny, więc pomyślałam, że zrobię sobie taki mały prezent i postawię na luźniejszy wpis na blogu, który trochę odsłoni moją osobę. 

Swoją przygodę z blogiem zaczęłam bardzo dawno, wtedy służył mi za pamiętnik, którego nikt nie widział. Namówiła mnie do tego znajoma, która sama podsunęła mi swojego bloga. Jako, że bardzo lubię pisać (pisałam wtedy pamiętniki w zeszytach, trochę tego się nazbierało), pomyślałam, że warto by przelać swoje myśli gdzie indziej i nie marnować papieru. Mając 17 lat założyłam swojego pierwszego bloga, który był pod całkiem innym adresem. Pisałam na nim jakiś czas, był dla mnie odskocznią od szkoły, ale porzuciłam go. Dopiero po roku lub nawet dwóch wróciłam, zmieniłam adres i pousuwałam stare wpisy. Zaczęłam od nowa. Nie raz czytałam na Waszych blogach, że wahacie się, żeby to zostawić i nie pisać przez jakiś czas. Jak tak czujecie zróbcie to, ale nie usuwajcie wszystkiego od razu! Wystarczy ukryć bloga i zrobić go prywatnym. Każdy potrzebuje chwili na przemyślenia. 

Ja wróciłam i teraz nie wyobrażam sobie ani jednego dnia bez bloga. Nawet jak tutaj nic nie piszę, bo wpisy pojawiają się we wtorki i piątki, to jestem. Pomimo wszystko. Czytam blogi, które sama obserwuję, szukam nowości, inspiruję się, udzielam. Weszło mi to w nawyk. Blog ma ponad dwa lata, jest dużą częścią mnie, bo jest jedną z moich pasji. Dopiero teraz, gdy wszystko sobie poukładałam w głowie i przewartościowałam nie rozumiem, jak mogłabym to ukrywać.

Przygoda z blogiem nauczyła mnie naprawdę wielu rzeczy. Mogę poznać punkt widzenia innych osób, które komentują moje wpisy. Opisując coś z mojej perspektywy widzę to tylko "po swojemu", a dopiero czytając komentarze czytelników mogę zobaczyć ile jest różnych zdań i opinii. Co prawda, większość zawsze jest pozytywna, bo jest według mnie ogromną bolączką blogosfery i blogerów, bo brakuje dyskusji i odmiennego zdania. Nie każdy musi mieć takie samo zdanie na każdy temat, więc jest to czasami dziwne. Ale przymykam oko! 

Blog uczy akceptacji czyjegoś zdania. To się wiąże także z krytyką, którą na początku ciężko się przyjmuje, odchodząc już od wirtualnego świata, a także w normalnym życiu. Przyjmowania krytyki trzeba się nauczyć i nie zamykać na świat z powodu tego, że ktoś ma odmienne, czasami całkowicie inne spojrzenie na świat. Jesteśmy różni, a zamiast uciekać od tego, dobrze jest poznać kogoś i czyjś punkt widzenia. 

Przez bloga, a raczej dzięki blogu, czytam nie tylko książki - czytam także inne blogi, artykuły na stronach. Jest to tak samo kształtujące jak czytanie w papierowej wersji. Czytając książki poprawiamy swoją ortografię (tak, bo widząc poprawną pisownię kodujemy to podświadomie) oraz poprawność pisania. Pisząc bloga, także powinniśmy zwracać uwagę na to, co ujrzy ta druga strona - czytelnik, przecież niektóre błędy aż rażą w oczy czy zaczynanie zdania z małej litery. 

Nauczyłam się, jak posługiwać się kodami CSS oraz językiem HTML. Może nie jest to zaawansowany stopień, ale o cały wygląd bloga dbam sama. Blog od mojej perspektywy wygląda całkowicie inaczej. Na panelu mam kilka opcji, tych ważniejszych jak "posty", "statystyki", "komentarze", "strony", itp. aż po moją listę czytelniczą. Parę lat temu w życiu bym nie powiedziała, że będę potrafiła tyle rzeczy, które teraz robię bez mrugnięcia okiem. Wszystko było metodą prób i błędów.

Odkryłam nowe hobby. Robienie zdjęć zawsze mnie w jakiś sposób fascynowało, że na jednym obrazku można przedstawić tyle emocji, jakiś ważny moment, który normalnie nie jest zauważalny gołym okiem i często jest pomijany. Gdy zostałam czytelniczką bloga Agaty (Lady Awa), zaczęłam się w to wciągać. Na jej blogu było to "coś", co sprawiło, że zaczęłam odwiedzać jej bloga bardzo często. Najpierw przez samo czytanie jej wpisów o tym oraz oglądanie świetnych zdjęć, a potem poszłam na całość - zakupiłam aparat i sama zaczęłam to robić. Bardzo podoba mi się rola osoby, która fotografuje, ale też czasami chętnie sama stanę przed obiektywem. I to wszystko za sprawą bloga. 

Na koniec chciałabym jeszcze tylko napisać, że blog może być świetnym sposobem na siebie samego.